Wobec zagrożenia III Wojną Światową, dowództwo lotnictwa Niemiec zachodnich, uznało że pierwszym celem ataku będą lotniska. Aby po pierwszym ataku lotniczym i rakietowym, poprowadzić kontruderzenie z użyciem lotnictwa należy posiadać samoloty zdolne do startu z prowizorycznych lotnisk i jednocześnie dorównywać lotnictwu nieprzyjaciela. Zadanie takie mogły spełniać odrzutowce VTOL - samolotu pionowego startu i lądowania i zdolne od lotu z prędkościami naddźwiękowymi. Pierwszy projekt VJ 101A - w układzie kaczka, powstał w współpracy z Short Brothers i doświadczeniami z prac nad Short S.C.1.. Natomiast w VJ 101B, zastosowano skrzydła typu delta i klasyczne usterzenie, jednak takie rozwiązanie nie pozostawiało dużo miejsca na zbiorniki paliwa. Wersja VJ 101C, miała skrzydła o trapezowym obrysie na końcu których zainstalowano silniki Rolls-Royce RB145 obrotowych gondolach. Gondole mogły obracać się o 90°, umożliwiając pionowy start samolotu. W 1969 roku, program zamknięto a prototyp trafił do  Deutsches Museum w Monachium. Jeden prototypów przekroczył podczas lotu barierę dźwięku, stając się w ten sposób pierwszym naddźwiękowym samolotem VTOL.