Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera farb i kleju.

Rewolucyjna konstrukcja F4U Corsair powstała w 1938 roku w odpowiedzi na żądanie US Navy zaprojektowania szybkiego myśliwca stacjonującego na pokładach lotniskowców. Wyzwania podjął się Chance Vought stawiając sobie za cel zmieścić najmocniejszy z dostępnych silników (tj. silnik Pratt-Whitney Double Wasp) w możliwie najmniejszym płatowcu. Kluczowe okazało się umieszczenie niezgrabnego podwozia w odwróconych, skrzywionych skrzydłach, które stały się znakiem rozpoznawczym samolotu. Oblot prototypu miał miejsce 29 maja 1940 roku, a US Navy swego pierwszego seryjnego Corsair’a otrzymała 31 lipca 1942 roku. Jednakże testy przeprowadzone przez US Navy na lotniskowcach ujawniły pewne mankamenty konstrukcji, co sprawiło, że pierwsze serie produkcyjne samolotu trafiały do dywizjonów Korpusu Piechoty Morskiej i operowały z baz lądowych. Pierwszą jednostką jaką otrzymała F-4 był VMF-124 walczący na Gudalcanal. Szybko okazało się, że nowa maszyna zdecydowanie przewyższa wszystkie maszyny przeciwnika oraz pod kilkoma względami także samolot F-6 Hellcat. Jednocześnie jednak, była bardzo trudna w pilotażu oraz wymagała ogromnej uwagi przy lądowaniu. Co ciekawe jedynie do ok.20% misji Corsair startowały z pokładów lotniskowców, przez niemal całą wojnę pozostając przede wszystkim maszyną Korpusu Piechoty Morskiej. Po zakończeniu II wojny światowe F-4 Corsair pozostał w linii i wziął udział w wojnie koreańskiej (1950-1953). Dane techniczne (wersja F4U-4): Prędkość maksymalna: 731 km/h, prędkość wznoszenia: 19,7 m/s, pułap maksymalny 12649 m, zasięg maksymalny: 1115 km, uzbrojenie: stałe-6 karabinów maszynowych M2 kal.12,7mm oraz 4 działka Browning kal.20mm, podwieszane-do 1800 kg bomb.