Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera kleju ani farb.

Luftwaffe w swojej koncepcji wojny morskiej w dużym stopniu opierała się na samolotach uzbrojonych w bomby. Jednak z czasem pojawiła się potrzeba samolotów z uzbrojeniem torpedowym, co umożliwiło skuteczne wykonywanie misji trafiania celów morskich. W 1941 r. niemieckie siły powietrzne miały już pięć dywizjonów torpedowych, każdy z 12 samolotami według tabeli obsady. Od początku 1942 r. bombowce frontowe Ju-88 modyfikacji A-4, które miały dobrą zwrotność i dość silne uzbrojenie obronne, zostały przebudowane na wersje torpedowe. Standardowym uzbrojeniem uderzeniowym tych samolotów były torpedy F5b. Masa głowicy bojowej takich torped sięgała 250 kg, a zasięg do 6000 metrów (przy prędkości 24 węzłów). Oprócz „wolnego polowania” na pojedyncze statki, samoloty torpedowe były również używane przeciwko dużym, dobrze chronionym karawanom, oddziałom okrętów wojennych i siłom desantowym. Bombowce torpedowe Luftwaffe mogły być bazowane na lotniskach we Włoszech, południowej Francji lub północnej Norwegii. Aby szkolić personel lotniczy i ćwiczyć taktykę używania bombowców torpedowych, utworzono centra szkoleniowe bombowców torpedowych, z których jedno znajdowało się w Groseto we Włoszech