Nowy model do samodzielnego poskejania. Nie zawiera farb ani kleju.

Jednym z zaleceń płynących z rządowych testów Ławoczkina Ła-130 (prototypu Ławoczkina Ła-9) było dalsze rozwinięcie go w myśliwiec eskortowy dalekiego zasięgu. Powstały prototyp Ła-134 (czasami nazywany także Ła-9M) charakteryzował się zwiększoną pojemnością paliwa i oleju. Uzbrojenie zmniejszono do trzech dział. Prototyp oblatano w maju 1947 r. Drugi prototyp, Ła-134D, miał zwiększoną pojemność paliwa o dodatkowe 275 l (73 galony amerykańskie) wraz ze skrzydłem i zewnętrznymi zbiornikami paliwa. Samolot został wyposażony w większe opony, aby dostosować się do zwiększonej masy i udogodnień potrzebnych na długich lotach, takich jak zwiększone wyścielenie siedzenia, podłokietników i pisuaru. Dodatkowo zainstalowano pełny zestaw radionawigacji. Nic dziwnego, że ucierpiały osiągi bojowe przy pełnym obciążeniu paliwem. Jednak gdy ładunek paliwa zbliżył się do ładunku Ła-9, wzrosły także osiągi. Stwierdzono, że samolot słabo nadaje się do walki na wysokościach powyżej 7000 m (23 000 stóp). Nowy myśliwiec, oznaczony jako Ła-11, wszedł do produkcji w 1947 roku. Do końca produkcji w 1951 roku zbudowano łącznie 1182 samoloty.
Garść Ła-11 pozostaje w muzeach w Chinach i Korei.
Długość - 8625 mm, Rozpiętość skrzydeł - 9800 mm, Wysokość - 3560 mm; Waga - 3996 kg; Prędkość maks. - 674 km/h; Zasięg - 2235 km; Szybkość wznoszenia - 758 m/min.; Sufit - 10250 m; Silnik - АSh-82FN; Uzbrojenie – 3 działa х 23 mm NS-23