Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera kleju ani farb.

Jakowlew UT-2 (inne oznaczenia: AIR-10) był radzieckim samolotem szkolno-treningowym o konstrukcji całkowicie drewnianej, w układzie dolnopłata, z podwoziem stałym. Napęd zapewniał pojedynczy silnik M-11 albo M-11D/K o mocy – odpowiednio – 100 i 125 KM. Oblot prototypu miał miejsce w 1935 roku, a w okresie 1937-1947 trwała produkcja seryjna, która doprowadziła do powstania ok. 7200 samolotów tego typu.

W związku z gwałtowną rozbudową radzieckich sił powietrznych w latach 30. XX wieku, pojawiła się konieczność stworzenia nowego, podstawowego samolotu szkolno-treningowego. Po serii prób i testów, okazał się nim właśnie UT-2. Maszyna cechowała się prostotą konstrukcji, łatwością serwisowania, zapewniała przyzwoity poziom bezpieczeństwa  locie oraz miała dobrą manewrowość i zwrotność jak na samolot tej klasy. W sumie w toku długiej i intensywnej produkcji seryjnej powstało kilka wersji tej maszyny. Pierwszą, produkowaną seryjnie był UT-2 (do 1940 roku nosił oznaczenie AIR-10). Od lat 1941-1942 do produkcji wprowadzono ulepszoną wersję UT-2M, która miała lepsze właściwości aerodynamiczne i zapewniała większe bezpieczeństwo w locie. Powstała też wersja UT-2MW z zakrytą kabiną pilota. Ta wersja została później ulepszona do standardu UT-2L, który stał się z kolei podstawą do opracowania maszyny Jak-18. W okresie bezpośrednio poprzedzającym  wybuch II wojny światowej i w jej toku maszyny UT-2 były podstawowym samolotem szkolno-treningowym radzieckich sił powietrznych. Służyły aż do lat 50. XX wieku. Używało ich również Polska i Węgry.