Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera kleju ani farb. 

Typ K to nazwa klasy brytyjskich okrętów podwodnych o napędzie parowym i spalinowo-elektrycznym z okresu I wojny światowej oraz okresu międzywojennego. Pierwsza jednostka tego typu została zwodowana w 1916 roku, a ostatnia – trzy lata później. W sumie powstało 18 jednostek tego typu z 24 planowanych. Długość okrętu Typu K wynosiła 103 m, szerokość 8 m, a wyporność podwodna – ok. 2.600 ton.  Maksymalna prędkość nawodna to ok. 24 węzły.  Okręty tego typu posiadały dwie armaty kal. 102 mm, pojedynczą armatę kal. 76,2 mm oraz – w chwili wodowania - dziesięć wyrzutni torpedowych kal. 450 mm.

Okręty Typu K zostały zbudowane jako tzw. Fleet Submarine, czyli okręty podwodne współpracujące z ciężkimi, nawodnymi jednostkami Royal Navy pełniąc role przede wszystkim zwiadowcze. Z tego powodu musiały rozwijać prędkość wyraźnie przekraczającą 20 węzłów, co z kolei gwarantował – w owym czasie – jedynie napęd złożony z turbin parowych. W  toku ich produkcji zastosowano wiele nowinek. Były to pierwsze, brytyjskie okręty podwodne z całkowicie zamkniętą i oszkloną sterówką. Były też pierwszym w Royal Navy okrętami podwodnymi z napędem spalinowo-elektrycznym z prawdziwego zdarzenia. Jednak w toku eksploatacji jednostki typu K okazał się wysoce awaryjne i podatne na usterki. Miały również bardzo małą głębokość zanurzenia, a sam manewr zanurzania był długi i skomplikowany. Okręty posiadały też niewystarczające wyposażenie nawigacyjne. Jednostki tego typu nie odniosły też większych sukcesów w toku I wojny światowej. Ostatnie jednostki typu K zostały wycofane z linii do 1931 roku.