Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera farb ani kleju.

USS Yorktown (CV-5) był amerykańskim lotniskowcem pod którego stępkę położono w 1934 r., wodowano w kwietniu 1936 r., a wcielono do służby w US Navy we wrześniu 1937 roku. Długość okrętu wynosiła 246,7 m, szerokość 33,4 m, a wyporność pełna – 25.500 ton. Prędkość maksymalna lotniskowca USS Yorktown oscylowała wokół 32-33 węzłów, a jego główne uzbrojenie stanowiło 85 samolotów pokładowych.

USS Yorktown był pierwszym lotniskowcem  klasy o tej samej nazwie. Przy budowie okrętów tego typu wykorzystano doświadczenia zebrane w czasie eksploatacji jednostek typu Lexington. Przede wszystkim postanowiono o budowie stosunkowo dużych lotniskowców, kładąc największy nacisk na ilość zabieranych samolotów oraz prędkość maksymalną, kosztem opancerzenia. Zmierzano zatem w tę samą stronę co konstruktorzy japońscy, a w przeciwnym do brytyjskiej Royal Navy. Warto dodać, że budowa USS Yorktown wpisywała się w program odbudowy amerykańskiej gospodarki po Wielkim Kryzysie z 1929 roku, zaaplikowany przez prezydenta Franklina D. Roosevelta. W chwili włączenia do US Navy USS Yorktown należał do Floty Atlantyku, ale bardzo często współpracował z okrętami należącymi do Floty Pacyfiku. Ostatecznie, niemal natychmiast po japońskim ataku na Pearl Harbor (grudzień 1941 r.) został przerzucony na Ocean Spokojny, a od stycznia 1942 r. należał do Task Force 17. W lutym 1942 r. USS Yorktown brał udział w atakach lotniczych na japońskie siły w rejonie wysp Gilberta i Marshalla, a następnie działał na Morzu Koralowym. W maju 1942 r. wziął udział w bitwie na Morzu Koralowym, gdzie został poważnie uszkodzony, ale dzięki błyskawicznej naprawie dokonanej w Pearl Harbor był w stanie wziąć udział w zmaganiach pod Midway w czerwcu 1942 roku.  W toku tej bitwy – w wyniku ataku japońskich samolotów pokładowych oraz ostrzelania torpedami przez japoński okręt podwodny – zatonął 7 czerwca 1942 roku.