Nowy model do samodzielnego posklejania i pomalowania, nie zawiera kleju ani farb.

Pod koniec lat 50. ubiegłego wieku, dzięki znacznemu przełomowi w dziedzinie elektroniki kompaktowej, możliwe stało się instalowanie różnego rodzaju sprzętu do prowadzenia rozpoznania elektronicznego w powietrzu. Jednym z najbardziej znanych samolotów służących do tego celu, który pozostaje w aktywnej służbie od ponad 60 lat, jest Boeing RC-135, opracowany na bazie samolotu transportowego C-135 Stratolifter. W ciągu tego długiego okresu nastąpiło wiele zmian w wyposażeniu rozpoznawczym zainstalowanym na tym samolocie, dlatego jest on prawdopodobnie główną bazą dla nowych modyfikacji, które obecnie obejmują 15 różnych typów, od RC-135A do RC-135W.

W 1973 r. sześć samolotów RC-135C przebudowano do nowego standardu RC-135V. Nowy samolot odróżniał się od swoich poprzedników nietypowo wydłużonym nosem, w którym zainstalowano wyposażenie rozpoznawcze AN/AMQ-15. Samolot posiadał również dużą liczbę anten zewnętrznych pod kadłubem, nad nim i z tyłu.

Podobnie, na początku lat 80. wszystkie samoloty RC-135M zostały przeprojektowane do standardu RC-135W. RC-135V i RC-135W były generalnie bardzo podobne wyglądem do wcześniejszych wariantów, a odróżniało je tylko kilka drobnych różnic w antenach zewnętrznych. Obie wersje otrzymały wspólną nazwę Rivet Joint i przez ponad 40 lat stanowiły główny typ samolotów rozpoznania elektronicznego w Siłach Powietrznych Stanów Zjednoczonych. Ich głównym zadaniem jest rozpoznanie obrony powietrznej przeciwnika, lokalizowanie i śledzenie źródeł emisji radiowej we wszystkich możliwych zakresach oraz przechwytywanie komunikacji między stanowiskami dowodzenia a samolotami przeciwnika.