Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera kleju ani farb.

Miasisczew 3M (w kodzie NATO: Bison-B) był radzieckim bombowcem strategicznym z okresu Zimnej Wojny. Oblot prototypu miał miejsce w 1955 lub 1956 roku. Stosunkowo niewielka, jak na standardy radzieckie, produkcja wystartowała krótko później. Napęd zapewniały cztery silniki turboodrzutowe Zubiec RD-3M-500A albo Dobrynin WD-7B. Długość samolotu – w wersji 3MS – wynosiła 51,3 m, przy rozpiętości skrzydeł rzędu 53,14 metra. Prędkość maksymalna dochodziła do 910 km/h.

Miasisczew 3M powstał jako daleko idąca modyfikacja samolotu Miasisczew 4M. W stosunku do swego poprzednika różnił się przede wszystkim zastosowaniem silników o większych ciągu, jak również zredukowaniem pokładowego uzbrojenia obronnego z 5 do 3 wieżyczek z działkami kal. 23 mm. Zwiększono również zapas zabieranego paliwa oraz wprowadzono drobne zmiany w konstrukcji skrzydeł. Zakładano, że nowa maszyna będzie w stanie dokonywać atomowych nalotów strategicznych na terenie Stanów Zjednoczonych. Jednak szybko zdano sobie sprawę, że takie misje byłyby właściwie samobójczymi dla załóg bombowców. Z tego powodu samoloty Miasisczew 3M zostały zaadaptowane do roli samolotów dalekiego rozpoznania.