Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera kleju ani farb. 

Whiskey (inne oznaczenie: projekt 613) to nazwa klasy radzieckich, myśliwskich okrętów podwodnych o napędzie spalinowo-elektrycznym z okresu Zimnej Wojny. Jednostki tego typu były budowane w latach 1950-1958 w ZSRR. Produkcję licencyjną podjęła również ChRL. W sumie powstało aż ok. 240 okrętów tego typu. Jednostki klasy Whiskey miały długość 76 m, szerokość 6,6  m, a faktyczna wyporność podwodna wynosiła – 1.346 ton. Prędkość maksymalna okrętu pod wodą dochodziła do 13,6 węzłów. Główne uzbrojenie w momencie wodowania stanowiło sześć wyrzutni torped kal. 533 mm. Na krętach montowano również uzbrojenie artyleryjskie (np. działa kal. 57 mm), ale po 1956 roku było ono systematycznie demontowane.

Okręty podwodne klasy Whiskey powstały jako daleko idące rozwinięcie radzieckiego okrętu typu S z wykorzystaniem zaawansowanych niemieckich rozwiązań technologicznych z U-bootów klasy XXI. Od swego niemieckiego poprzednika klasa Whiskey przejęła chrapy, rozwiązania związane z osiąganiem sporych – jak na owe czasy – prędkości podwodnych czy kształt kadłuba lekkiego. Były jednak dedykowane działaniom na płytszych i mniejszych akwenach co sprawiło, że były mniejsze od niemieckiej klasy XXI oraz cechowały się mniejszą autonomicznością liczoną na ok. 30 dni. Jak na standardy radzieckie okręty typu Whiskey posiadały jednak bogate wyposażenie radioelektroniczne. Produkcja seryjna odbywała się w ZSRR przede wszystkim w stoczniach w Gorki, Leningradzie oraz Komsomolsku nad Amurem. We flocie radzieckiej większość okrętów tego typu wycofano ze służby do 1977 roku.