Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera kleju ani farb. 

USS Benjamin Franklin (SSBN-640) był amerykańskim okrętem podwodnym o napędzie atomowym – nosicielami rakietowych pocisków balistycznych (SSBN). Stępka pod tę jednostka została położona w 1963 r., wodowanie nastąpiło w grudniu 1964 r., a wejście do służby w US Navy miało miejsce w październiku 1965 roku. Długość okrętu wynosiła 130 m, szerokość 10 m, a wyporność podwodna - 8.250 ton.  Maksymalna prędkość podwodna to ok. 21-22 węzły. Główne uzbrojenie stanowiło 16 wyrzutni dla rakiet balistycznych Polaris, a później Trident oraz 4 wyrzutnie torpedowych kal. 533 mm.  

USS Benjamin Franklin była jednostką wiodącą klasy okrętów podwodnych o tej samej nazwie. Jednostki typu B Franklin powstały jako ewolucyjne rozwinięcie okrętów typu Madison. Różniły się od swych poprzedników przede wszystkim lepszym wyciszeniem siłowni oraz marginalnie lepszym wyposażeniem elektronicznym. Okręty klas B. Franklin były też budowane po katastrofie USS Tresher i zapewniały większy poziom bezpieczeństwa swojej załodze. Klasa tych okrętów należała do tzw. „41 for Freedom”.  Wiodący okręt klasy Franklin - USS Benjamin Franklin (SSBN-640) został skonstruowany w stoczni należącej do koncernu General Dynamics w Groton. Jednostka początkowo była uzbrojona w pociski Polaris A-3, ale w toku służby była dwukrotnie przezbrajana: w pociski Polaris C-3 w latach 70. XX wieku oraz – finalnie – Trident I. Jednostka została finalnie wycofana ze służby w listopadzie 1993 roku.