Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera kleju ani farb. 

USS Kamehameha (SSBN-642, później SSN-642) był amerykańskim okrętem podwodnym o napędzie atomowym – nosicielami rakietowych pocisków balistycznych (SSBN). Stępka pod tę jednostka została położona w 1963 r., wodowanie nastąpiło w styczniu 1965 r., a wejście do służby w US Navy miało miejsce w grudniu 1965 roku. Długość okrętu wynosiła 130 m, szerokość 10 m, a wyporność podwodna - 8.250 ton.  Maksymalna prędkość podwodna to ok. 21-22 węzły. Główne uzbrojenie stanowiło 16 wyrzutni dla rakiet balistycznych Polaris, a później Poseidon oraz 4 wyrzutnie torpedowych kal. 533 mm.  

USS Kamehameha była jednym z okrętów podwodnych klasy Benjamin Franklin. Jednostki tego typu powstały jako ewolucyjne rozwinięcie okrętów typu Madison. Różniły się od swych poprzedników przede wszystkim lepszym wyciszeniem siłowni oraz marginalnie lepszym wyposażeniem elektronicznym. Okręty klasy B. Franklin były też budowane po katastrofie USS Tresher i zapewniały większy poziom bezpieczeństwa swojej załodze. Klasa tych okrętów należała do tzw. „41 for Freedom”.  Jeden z okrętów tej klasy – USS Kamehameha został zbudowany w stoczni Mare Island Naval Shipyard w Valleyo. Jednostka po wejściu do służby została przydzielona do Floty Pacyfiku, by na początku lat 70. XX wieku zostać przebazowaną na Atlantyk. Jednostka początkowo była uzbrojona w pociski Polaris A-3, ale w toku służby była dwukrotnie przezbrajana: w pociski Polaris C-3 w latach 70. XX wieku oraz – finalnie – Poseidon. W związku z wchodzeniem do służby jednostek klasy Ohio oraz zakończeniem Zimnej Wojny, na przełomie lat 1992-1993 USS Kamehameha została przeklasyfikowana jednostkę typu SSN oraz została zmodernizowana w taki sposób, aby mogła wspierać operacje wojsk specjalnych. Jednostka została finalnie wycofana ze służby w kwietniu 2002 roku.