Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera kleju ani farb. 

HMS Conqueror (S48) był brytyjskim, myśliwskim okrętem podwodnym o napędzie atomowym (SSN) pod którego stępkę położono w grudniu 1967 r., wodowano w sierpniu 1969 r., a całkowite zakończenie budowy nastąpiło w listopadzie 1971 roku. Długość całkowita okrętu w chwili wodowania wynosiła 86,9 m, szerokość 10,1 m, zanurzenie 8,2 m, przy wyporności podwodnej rzędu ok. 4.900 ton. Z kolei prędkość maksymalna w zanurzeniu nie przekraczała 28-29 węzłów. Jednostka posiadała 6 dziobowych wyrzutni torpedowych kal. 533 mm.

HMS Conqueror (S48) był drugim z trzech okrętów podwodnych tworzących klasę Churchill. Okręty tego typu w bardzo dużym stopniu opierały się na konstrukcji jednostek typu Valiant i zdarza się, że są traktowane jako podtyp tej klasy. I o ile wymiary zewnętrzne, wyporność czy prędkość podwodna są właściwie takie same, tak jednostki typu Churchill posiadają liczne zmiany w konstrukcji wewnętrznej, nieco inne wyposażenie elektroniczne oraz – prawdopodobnie – jeszcze lepsze wyciszenie siłowni. HMS Conqueror został zbudowany w stoczni Cammell Laird w Birkenhead. Jednostka zasłynęła zatopieniem argentyńskiego krążownika General Belgrano w czasie wojny na Falklandach w 1982 roku. Jak do tej pory HMS Conqueror (S48) jest jedynym myśliwskim okrętem podwodnym o napędzie atomowym, który w warunkach bojowych zatopił jednostkę nawodną. Okręt został wycofany ze służby w 1990 roku.