Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera farb i kleju. 

Albatros D.V to dwupłat konstrukcji drewnianej z przednią częścią kadłuba osłonięta blachą aluminiową. Wersja D.V niewiele się różniła od swojego poprzednika serii D.III, głównie przekrojem kadłuba - D.V miał kadłub eliptyczny, dzięki czemu był lżejszy o ok. 50 kg. Inaczej rozwiązano konstrukcję napędu lotek. Te niewielkie zmiany wydawały się tak małe, że nowego samolotu nawet nie przetestowano. Konstrukcja półtorapłata, jak w Nieuporcie, wymagała lekkiego samolotu. Albatrosy z silnikiem rzędowym były na to zbyt ciężkie. Przy wyprowadzaniu samolotu z lotu nurkowego, dolny płat D.V miał tendencję do częstego urywania się; ta wada nie została wyeliminowana do końca wojny. Wersja D.Va była mocniejsza, ale i cięższa. Zbudowano ok. 900 sztuk samolotów Albatros w serii D.V. Dane techniczne: Prędkość maksymalna: 186 km/h; prędkość wznoszenia 4,2 m/s, pułap praktyczny 5700m, uzbrojenie: 2 karabiny maszynowe LMG08/15 kal. 7,92 mm.

Niemiecki samolot myśliwski o konstrukcji wolnonośnej, trójpłatowej Fokker Dr.I z okresu I Wojny światowej. Dzieło Anthonego Fokkera oraz Reinholda Plata. Samolot był niemiecką odpowiedzią na pojawienie się brytyjskiego myśliwca Sopwith Triplane. Fokker Dr.I cechował się fantastycznymi możliwościami manewrowymi, bardzo wysoką prędkością wznoszenia oraz osiągał zdecydowaną przewagę w walce kołowej z samolotami dwupłatowymi. Cechował się jednak niską prędkością maksymalną (165 km/h), co po części wynikało również z zastosowania słabego silnika o mocy 110 KM. Pierwsze egzemplarze przedprodukcyjne (oznaczone symbolem V.5) były testowane przez wybitnych niemieckich pilotów: Wernera Vossa oraz Manfreda von Richthofena, noszącego przydomek "Czerwony Baron". To ten ostatni rozsławił ten model samolotu odnosząc na nim wiele zwycięstw. Seryjne samoloty Fokker Dr.I służyły na froncie od października 1917r. do końca wojny. W sumie wyprodukowano 320 egzemplarzy. Dane techniczne: Prędkość maksymalna: 165 km/h; prędkość wznoszenia 5,7m/s, pułap maksymalny 6095m, uzbrojenie: 2 karabiny maszynowe Spandau kal.7,92mm, strzelające przez śmigło.

Fokker D.VII to niemiecki, dwupłatowy myśliwiec o konstrukcji mieszanej (sklejka, płótno, aluminium) z końcowego okresu I wojny światowej. Oblot prototypu miał miejsce w styczniu 1918 roku, a w maju tego samego roku samolot wszedł do służby liniowej. Fokker D VII szybko wykazał swą wyższość nad samolotami aliantów. Posiadał większe przyspieszenie i większy pułap, co w połączeniu z bardzo dobrymi przyrządami do sterowania sprawiło, że piloci niemieccy byli w stanie pokonać 565 maszyn aliantów w sierpniu 1918r. Zaprojektowany przez Reinholda Platza, D VII został wybrany spośród wielu innych projektów podczas konkursu miedzy styczniem-lutym 1918r. Sam baron Manfred von Richthofen (znany jako "Czerwony Baron") oblatywał prototyp oznaczony kodem V11. Wypowiadał się on później, ze samolot jest łatwy w nawigacji, posiada dobrą prędkość wznoszenia i jest dostosowany do lotów "pikujących", w których Fokker okazał się "twardy jak kamień". Inni piloci podkreślali także dobrą widoczność z kabiny. Samolot miał konstrukcję mieszaną. Kadłub o przekroju prostokątnym wykonany był ze spawanych rur stalowych o pokryciu płóciennym. Jedynie dziób kadłuba mieszczący silnik miał zdejmowane pokrywy boczne z blachy aluminiowej. Płaty dwudźwigarowe, połączone ze sobą cienkimi stojakami w kształcie litery N, wolnonośne o grubym profilu, kryte do pierwszego dźwigara sklejką, reszta płótnem. Samolot jako napęd wykorzystywał silniki Mercedes D.IIIa (180-200KM) lub BMW IIIa o mocy 185KM. Zdecydowanie lepszą jednostką napędową był silnik BMW, ale w wyniku ograniczonej produkcji, na o wiele szerszą skalę wykorzystywano silnik Mercedesa. Warto zaznaczyć, iż na Fokkerze D.VII latał min. Herman Goring, który odniósł na nim wiele zwycięstw powietrznych. O jakości maszyny, może świadczyć fakt, że była produkowana, aż do 1926 roku. Dane techniczne (dla wersji z silnikiem BMW-Fokker D.VIIF): długość: 6,95 m, rozpiętość skrzydeł: 8,9 m, wysokość: 2,75 m, prędkość maksymalna: 200 km/h, prędkość wznoszenia: 9,52 m/s, pułap maksymalny 6000 m, uzbrojenie: stałe-2 karabiny maszynowe LMG 08/15 kal. 7,92mm.