Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera kleju ani farb. 

U-booty Type IX były niemieckimi, oceanicznymi okrętami podwodnymi, których budowę zainicjowano w 1938 roku. Długość jednostek Type IX wynosiła zależnie od podtypu: od 76,5 m do 87,6 m, szerokość od 6,5 m do 7,5 m, a wyporność podwodna – od 1150 ton do 1800 ton. Prędkość maksymalna U-bootów Type IX na powierzchni wynosiła od 18 węzłów do 21 w., a maksymalna prędkość podwodna – ok. 7 węzłów.  Uzbrojenie główne stanowiło 6 wyrzutni torpedowych kal. 533 mm: 4 dziobowe i 2 rufowe z łącznie 22-27 torpedami zabieranymi na pokład okrętu. Uzbrojenie dodatkowe to 1 działo kal. 105 mm, albo 1 działo kal. 105 mm, 1 działko przeciwlotnicze kal. 20 mm i 1 działko 37 mm na podtypach IX B, IX D-1 i IX D-2.  

U-booty Type IX powstały jako rozwinięcie i znacznie udoskonalona wersja U-bootów Type I A. Zwiększono w nich wydatnie zasięg pływania, uzbrojenie artyleryjskie oraz torpedowe. W toku produkcji seryjnej powstało kilka podtypów tej klasy okrętów. Chronologicznie pierwszym był Type IX. Później powstał Type IX B, posiadający nieznacznie zwiększony zasięg pływania oraz wzmocnione uzbrojenie przeciwlotnicze. Kolejnym typem był Type IX C i C-40, które były większe od swoich poprzednich oraz znowu zwiększono w nich maksymalny zasięg działania – do niemal 25.000 km. Wreszcie ostatnimi wariantami były podtypy IX D-1 i IX D-2 w których zwiększono prędkość maksymalną do 21 węzłów na powierzchni oraz zapas zabieranych torped. W toku II wojny światowej okręty tego typu operowały przede wszystkim na Atlantyku, przeciwko alianckiej żegludze handlowej, ale też wyprawiały się na Ocean Indyjski.