LT vz. 38 lub też Panzerkampfwagen 38 (t) był pierwotnie czechosłowackim, a później niemieckim czołgiem lekkim z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy pojazdu powstały w 1938 roku, a produkcja seryjna trwała w okresie 1938-1942, kończąc się wytworzeniem ok. 1400 wozów. Czołg był napędzany pojedynczym silnikiem Praga EPA  o mocy 125 KM. Jego uzbrojenie stanowiła 1 armata KwK 38(t) L/47  kal. 37,2 mm oraz 2 karabiny maszynowe MG 37(t) kal. 7,92 mm.

Czechosłowacka fabryka CKD od 1935 roku produkowała czołg LT vz.35, który był sprzedawany rodzimej armii, ale który – jak się okazało w toku eksploatacji – posiadał szereg wad, które przekreślały możliwość odniesienia sukcesu na rynkach zagranicznych. Stąd też inicjatywa firmy CKD, która postanowiła opracować czołg LT vz. 38. Nowy pojazd okazał się konstrukcją znacznie lepszą od poprzednika co zaowocowało zamówieniami złożonymi przez Peru, Iran, Szwajcarię oraz armią czechosłowacką. LT vz. 38 po opanowaniu Czechosłowacji przez III Rzeszę został przejęty przez Wehrmacht pod nazwą Panzerkampfwagen 38 (t), a jego produkcja była kontynuowana. Czołg wziął udział w kampanii wrześniowej w 1939 roku, w kampanii francuskiej w 1940 roku oraz w początkowym okresie wojny z ZSRR. Od II połowy 1941 roku był jednak wycofany ze służby ze względu na zbyt słabe opancerzenie oraz małą podatność na modernizację. W oparciu o podwozie Panzerkampfwagen 38 (t) stworzono niszczyciel czołgów o nazwie Hetzer.