Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera kleju ani farb.

M60 Patton był amerykańskim czołgiem podstawowym II generacji. Pierwsze prototypy wozu powstały pod koniec lat 50. XX wieku, a produkcja seryjna trwała w latach 1960-1987, kończąc się wyprodukowaniem ponad 15000 egzemplarzy tego czołgu. M60 Patton był napędzany silnikiem Continental AVDA-1790-2 o mocy 750 KM. Uzbrojenie w wersji podstawowej stanowiła armata czołgowa M68 kal. 105 mm, 1 karabin maszynowy M85 kal. 12,7 mm oraz 1 karabin maszynowy M73 kal.7,62 mm.

Prace projektowe nad M60 Patton rozpoczęły się w chwili zdobycia przez amerykański wywiad informacji, że Armia Radziecka zamierza wprowadzić do linii nowy czołg T-62 uzbrojony w armatę kal. 115 mm. Starając się odpowiedzieć na to nowe zagrożenie postanowiono głęboko przebudować czołg M48, tworząc de facto nowy pojazd. Przede wszystkim wykorzystano nowe uzbrojenie, czyli armatę kal. 105 mm, zdecydowanie wzmocniono pancerz oraz wykorzystano nowy silnik o większej mocy. Nowa konstrukcja była co najmniej porównywalna z czołgami T-54, T-55 czy T-62, ale ustępowała wozom serii T-64 i T-72, zwłaszcza siłą ognia. W  toku produkcji seryjnej powstały trzy wersje M60. Pierwsza z nich to M60A1, która weszła do linii w 1969 roku, posiadała nową wieżę oraz jeszcze grubszy pancerz. Ślepą uliczką okazała się wersja M60A2 posiadającą armato-wyrzutnię kal. 152 mm zdolną do strzelania rakietowymi pociskami kierowanymi. Wreszcie ostatnia wersja seryjna to M60A3, który posiadał przede wszystkim nowoczesny system kierowania ogniem (SKO) z dalmierzem laserowym i pasywnym celownikiem noktowizyjnym. Czołgi M60 wszystkich wersji zostały wyeksportowane do bardzo wielu krajów, m.in.: Brazylii, Grecji, Hiszpanii, Izraela czy Portugalii. Wzięły też udział w wielu konfliktach zbrojnych okresu Zimnej Wojny, przede wszystkim walczyły w wojnie Yom-Kippur z 1973 roku, wojnie iracko-irańskiej lat 1980-1988 czy wojnie w Zatoce Perskiej z lat 1990-1991.