Nowy model do samodzielnego posklejania. Nie zawiera kleju ani farb. 

Phönix D.II był austrowęgierskim, dwupłatowym samolotem myśliwskim z końcowego okresu I wojny światowej. Oblot prototypu miał miejsce w 1917 albo na początku 1918 roku. Szacuje się, że samolotów tego typu – w wersji D.II oraz D.IIa – wyprodukowano ok. 190 sztuk. Samolot mierzył ok. 6,6 m długości, przy rozpiętości skrzydeł rzędu ok. 9,8 metra. Napęd zapewniał pojedynczy silnik Hiero o mocy 230 KM. Prędkość maksymalna dochodziła do ok. 180 km/h. Uzbrojenie pokładowe składało się z dwóch karabinów maszynowych Schwarzlose. Myśliwiec Phönix D.II został opracowany w wytwórni lotniczej Phönix Flugzeug-Werke na potrzeby austrowęgierskiego lotnictwa wojskowego, czyli Kaiserliche und Königliche Luftfahrtruppen – w skrócie KuKLFT. W swej istocie stanowił modernizację udanego samolotu myśliwskiego Phönix D.I. W stosunku do swego pierwowzoru różnił się kształtem usterzenia poziomego oraz usunięciem owiewki kabiny pilota. Natomiast w wersji D.IIa montowano wyraźnie silniejszą jednostkę napędową. Jako ciekawostkę, można odnotować, że na maszynach Phönix D.II latali też piloci austrowęgierscy polskiego pochodzenia, wśród nich as myśliwski Frank Linke-Crawford, urodzony w Krakowie.