Nowy model do samodzielnego posklejania i pomalowania, nie zawiera kleju ani farb.

Junkers Ju-87 Stuka (skrót od niem. Sturzkampfflugzeug, czyli bombowiec nurkujący) to niemiecki, jednosilnikowy, bombowiec nurkujący z usterzeniem klasycznym, skrzydłami w konfiguracji odwróconych skrzydeł mewy i konstrukcji w pełni metalowej. Ju-87 to jeden z najsłynniejszych samolotów Luftwaffe, symbol jej potęgi obok Me-109. W początkowym okresie wojny (1939-1941) stał się symbolem Blitzkriegu, powodując często panikę wśród żołnierzy przeciwnika przez zamontowanie syren akustycznych (tzw. trąby jerychońskie) wywołujących specyficzny dźwięk w czasie lotu nurkowego. Twórcą maszyną był Hermanna Pohlmanna, a pierwszy raz Ju-87 wzniósł się w powietrze w 1935 roku, do produkcji zaś wszedł dwa lata później. Podczas wojny domowej w Hiszpanii nie napotykając na żadnego poważnego przeciwnika w powietrzu mógł się wykazać skutecznością w misjach do jakich był stworzony. Dzięki możliwości bardzo stromego nurkowania, zachowując przy tym relatywnie niewielką prędkość osiągał bardzo wysoką skuteczność bombardowania. Złowrogą sławę Stuka potwierdził podczas działań w Polsce, Niderlandach, Francji, Grecji i na Krecie. Jednak podczas Bitwy o Anglię, powolne Stukasy z zamontowanym na stałe podwoziem były wprost masakrowane przez samoloty RAF, w konsekwencji czego zostały oddelegowane do atakowania gorzej bronionych celów. Na froncie wschodnim Ju-87 odegrał rolę przede wszystkim jako samolot bliskiego wsparcia i doskonały niszczyciel czołgów. Hans Ulrich Rudel - pilot Luftwaffe uhonorowany największą ilością odznaczeń zaliczył na swoim koncie 519 zniszczonych radzieckich czołgów. Podczas wojny produkcja Ju-87 wielokrotnie była zawieszana, zawsze jednak okazywało się, że należy ją wznowić nie było bowiem innego samolotu mogącego godnie go zastąpić. W toku wojny powstało kilkanaście wersji i podwersji Ju-87. Pierwszą produkowaną seryjnie był Ju-87 B (Berta). Napędzały go dwie wersje silnika Jumo 211 o mocy 1000KM lub 1200KM. Pełnił on funkcję bombowca nurkującego do działań lądowych. Z kolei Ju-87R (Richard) został przystowany do ataków na cele morskie. Cechował się większym zasięgiem od wersji B, ale był trochę wolniejszy. Najszerzej produkowaną i najczęściej modyfikowaną była wersja D (Dora). Posiadały one nowe wersje silnika Jumo 211 o mocy 1420 i 1500KM. Ju-87D cechował się przede wszystkim lepszym opancerzeniem od poprzedników. Ostania, produkowana na szeroką skalę wersja Ju 87 to model G (Gustav), pełniący rolę samolotu szturmowego i "niszczyciela czołgów", który trafiło do jednostek liniowych na początku 1943 roku. Główną bronią tej wersji były dwa, montowane w zasobnikach pod skrzydłami, działka Bordkanone BK 3,7 kal.37mm. Ju-87G posiadał też poprawione opancerzenie. W toku całej wojny powstało ok.5900 sztuk wszystkich wersji Ju-87. Dane techniczne (wersja Ju-87B): długość: 11m, rozpiętość skrzydeł: 13,8m, wysokość: 4,23m, prędkość maksymalna: 390km/h, zasięg maksymalny: 500km, pułap maksymalny 8200m, uzbrojenie: stałe- 3 karabiny maszynowe kal.7,92mm, podwieszane-do 450 kg bomb.