Vickers Wellington to brytyjski, średni, dwusilnikowy bombowiec o konstrukcji metalowej krytej płótnem z usterzeniem klasycznym w układzie średniopłata z okresu II wojny światowej. Oblot prototypu miał miejsce w 1936 roku, a produckaj trwała w latach 1936-1945. Na wyposażenie RAF Wellington wszedł w 1937 r. W toku służby powstało kilkanaście wersji tego samolotu, różniących się przede wszystkim stosowanymi silnikami oraz uzbrojeniem obronnym. Pierwszym modelem produkcyjnym był Wellington Mk.I, który w wersji Mk.IC doczekał się wersji wielkoseryjnej. W 1940 r. wprowadzono model Mk.III. Najliczniej produkowaną wersją Wellingtona był model Mk.X. Samoloty tego typu w wersjach Mk VIII, XI, XII, XIII i Mk XIV, na szeroką skalę przystosowano jako bombowce morskie, samoloty patrolowe oraz samoloty torpedowe i wykorzystywano do zwalczania niemieckich U-bootów. W okresie 1939-1943 latały uczestniczyły w wyprawach bombowych nad Niemcy, później jednak ustąpiły miejsca samolotom czterosilnikowym. Samolot, chociaż nie był specjalnie zwrotny ,to był jednak bardzo łatwy w pilotażu ,cechował się niską awaryjnością, a przede wszystkim legendarną wprost odpornością i wytrzymałością konstrukcji.